ترنُّم علوی
شنبه, ۱۲ ارديبهشت ۱۳۹۴، ۰۵:۲۳ ب.ظ
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّةِ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ
تا که میگویم علی(ع لحنم ترنم می کند
واژه از خود می شود، معنای خود گم می کند!
.
آنچنان غرا سخن رانَد که از فحوای او
دشمنش با حرف او حس تفاهم می کند!
.
کعبه نشکفته فقط از بهر مولایم علی(ع
کعبه سر در گم شده دارد تلاطم می کند!
.
در نمازش هم نیاز مستمندان داد او
بی گمان رب جلی بر او تبسم می کند!
.
راست می گویم غرورم قلقلک شد، ذهن من
یاد خیبر کرده و دارد تجسم می کند!
.
ره صراط المستقیم، قانونش از پروردگار
شیعه ی تو بی گمان حقش تقدم می کند!
.
شیعه حاکم می شود با امر حق روی زمین
روز و شب از بهر مظلومان تظلّم می کند
.
مست می گردم چو نامت را به لب می آورم
وه چه اشکی را خدا مهمان مردم می کند!
.
شاید از اشک علی(ع با آب چاه آمد برون
حال مِی گردیده و ساقی در این خُم می کند!!
- ۹۴/۰۲/۱۲